هچکَس په دو واجها گُلامی کرتَ نکنت، یا گۆن یکّێا دژمنیَ کنت و دومیگی دۆستَ بیت، یا گۆن ائولیگا وپادارَ بیت و چه آ دگرا بدیَ کئیت. شما یَکوهد و یکجاه هُدا و زَرّئے گُلامیا کرتَ نکنێت.
چێا که شما مارا چۆن وشّآتک کرت، مردم وت اے کسّها کننت، و اے گپّا هم کننت که شما چۆن بُتپرستی یله دات و دێم په هُدایا آتکێت که نمیران و راستێن هُدائے پرستش و هِزمتا بکنێت و
اے چیزّا هم زانێن که هُدائے چُکّ آتکگ و مارا اے پۆه و زانتی داتگ که آ ”راستێنا“ بزانێن. ما هما ”راستێنئے“ اَرواه و جَبینا اێن، آییئے چُکّ ایسّا مَسیهئے اَرواه و جَبینا. راستێن هُدا و نمیرانێن زِند، هما اِنت.