Biblia Todo Logo
Онлайн Библия

- Реклами -




پولُسئے کاگد په رومیان 1:1 - هُدائے پاکێن کتاب، بلۆچی زبانا

1 چه ایسّا مَسیهئے هِزمتکار، پولُسئے نێمگا که په کاسِدیا گْوانک جنَگ بوتگ و زِندی په هُدائے وشّێن مِستاگا وَپْک اِنت،

Вижте главата копие




پولُسئے کاگد په رومیان 1:1
73 Кръстосани препратки  

چه یَهیائے دَزگیر بئیگا رَند، ایسّا جَلیلا شت و هُدائے بادشاهیئے وشّێن مِستاگئے جاری جت و


اگن کَسے لۆٹیت منی هِزمتا بکنت، گڑا آ لازم منی رَندگیریا بکنت و هر جاه که منَ بان، منی هِزمتکار همۆدا گۆن من گۆنَ بیت. اگن کَسے منی هِزمتا کنت، منی پت آییا شرپدارَ کنت.


چه اِد و رند شمارا گُلام و بندهَ نگوَشان، چێا که گُلامَ نزانت واجه چے کنت. من شمارا وتی دۆست گوَشتگ چێا که هرچے که من چه پتا اِشکتگ، شمارا گوَشتگُن.


چه اے هبرا بێهئیال مبێت که من گۆن شما گوَشتگ: ’گُلام چه واجها مسترَ نبیت.‘ اگن آیان منا آزار داتگ، شمارا هم آزارَ دئینت. اگن منی هبرِش زرتگ، شمئے هبرا هم زورنت.


شاوولا که پولُس هم گوَشگَ بیت، چه پاکێن روها سررێچ، اِلیماسئے نێمگا چمّ سکّ داتنت و گوَشتی:


منا په وتی ساه و زِندا پرواه نێست، منی یکّێن واهگ اِش اِنت که وتی دئور و باریگا په سر برسێنان و هُداوندێن ایسّائے داتگێن کارا سَرجم بکنان، بزان هُدائے مِهر و رهمتئے مِستاگا برسێنان.


لشکرئے مسترا مَنِّت، پولُس آتک و کلاتئے پَدانکانی سرا اۆشتات و گۆن دستئے سُرێنگا مردمی بێتئوار کرتنت. وهدے مردم بے تْرِکّ و تئوار بوتنت، گڑا پولُسا گۆن آیان اِبرانی زبانا هبر کرت و گوَشتی:


پدا هُداوندێن ایسّایا منا گوَشت: ’برئو، چێا که من ترا دورێن هَند و دَمگان درکئومانی کِرّا راهَ دئیان.‘“


زمینا کپتان و تئوارے اِشکتُن که منا گوَشتی: ’شاوول، او شاوول! تئو چێا منا آزارَ دئیئے؟‘


بادشاه اَگْریپاسا گۆن پولُسا گوَشت: ”ترا وتی دێمپانیئے مۆه و مۆکل اِنت.“ پولُسا دست بُرز کرت و په وتی بێمئیاریئے پَدّر کنگا هبرا لگّت و گوَشتی:


ما سجّهێن زمینا کپتێن، تئوارے اِشکتُن که اِبرانی زبانا منا گوَشگا اَت: ’شاوول، او شاوول! تئو چێا منا آزارَ دئیئے؟ تئو هما کاییگرێن گۆکئے پئیما ائے که شَتئے توسْک و تێزێن سُجّا لگتَ جنت و وتا تاوانَ دنت.‘


اے هبرا، من پمێشکا زانان که دۆشی چه هما هُدائے نێمگا که من آییئیگ آن و آییئے هِزمتکار آن، پرێشتگے آتک، منی کَشا اۆشتات و


بله هُداوندا گۆن هَنّانیایا گوَشت: ”برئو، من په وتی هِزمتکاریا، آ گچێن کرتگ که درکئوم و آیانی بادشاه و اِسراییلیانی گوَرا برئوت و په منی ناما گواهی بدنت.


پرچا که چه ایسّائے وشّێن مِستاگا پَشل و شرمندگ نه‌آن، اے په هر هما کَسئے رَکّێنگا هُدائے زۆر و توان اِنت که باورَ کنت، ائولا په یَهودیان و رندا په دَرکئومان.


مارا چه آییئے نێمگا اے رهمت و کاسِدیئے کار رَستگ که په هماییئے نامئیگی، سجّهێن دَرکئومانی نیاما اَنچێن پَرمانبرداریے بیارێن که چه ایمانا کئیت.


هما هُدا که من په جان و دل، گۆن آییئے چُکّئے وشّێن مِستاگئے سر کنگا آییئے هِزمتا کنان، وت شاهد اِنت که وتی دْوایانی تها مُدام شمارا یاتَ کنان.


او دَرکئومان! انّون گۆن شما هبرَ کنان. نون که منی کاسِدی گۆن دَرکئومان اِنت، وتی هِزمتا پُراَرزشَ زانان،


که من په دَرکئومان ایسّا مَسیهئے هِزمتکار ببان و په هُدائے وشّێن مِستاگئے رسێنگا هِزمت و پێشوایی بکنان، تانکه دَرکئوم هُدائے درگاها زُرتگێن هئیراتے ببنت که چه پاکێن روها پَلگارگ بوتگ.


منَ زانان که وهدے شمئے کِرّا بیایان، گۆن مَسیهئے سَرجمێن برکتانَ کایان.


چێا که چُشێن مردم مئے هُداوند مَسیهئے هِزمتا نکننت، آ وتی لاپئے گُلام اَنت و گۆن وتی نرم و چرپێن زبانا سادَهێن مردمان رَدَ دئینت.


نون هُدایا ستا و سنا بات، که چه منی اے وشّێن مِستاگ و ایسّا مَسیهئے کُلئوئے جار جنَگئے برکتا، شمارا برجاه داشتَ کنت. اے مِستاگئے راز، کَرنانی کَرن چێر و بێتئوار اَت،


چه پولُسئے نێمگا، منِ پولُس که کاسِدے آن و منی کاسدی چه اِنسانانی نێمگا یا چه هاسێن مردمێئے نێمگا نه‌اِنت، چه ایسّا مَسیه و هُداێن پتئے نێمگا اِنت، هما هُدا که ایسّا مَسیهی چه مُردگان زندگ کرت.


چه ایسّا مَسیهئے هِزمتکار پولُس و تیموتاووسئے نێمگا، په ایسّا مَسیهئے هما سجّهێن پَلگارتگێن مردمان که پیلیپیا اَنت، گۆن کِلیسائے سرپرست و هِزمتکاران هئوار.


و هر زبان بمَنّیت و بگوَشیت: ”ایسّا مَسیه هُداوند اِنت“ که هُداێن پتا شان و شئوکت بِرسیت.


اَنچۆ که شما زانێت، ما شمئے کِرّا آیگا پێسر پیلیپیئے شهرا چۆن اَزاب و بےاِزّت کنگ بوتێن، بله ما چه وتی هُدائے کُمکّا تَهم و جُرَت کرت و اینچُک دُژمنیئے تها هم ما هُدائے وشّێن مستاگ په شما سَر کرت.


ما په شما سکّ واهَگدار اَتێن و په گَلے گۆن شما تهنا هُدائے وشّێن مِستاگ بهر نکرت، وتی جندئے زندگی هم بهر کرت، چێا که شما مارا سکّ دۆست اَتێت.


براتان! شمارا مئے جُهد و زهمت الّم یات اَنت. وهدے ما شمئے کِرّا هُدائے وشّێن مِستاگئے جارا جنَگا اَتێن، ما شپ و رۆچ کار هم کرت تانکه چه شما کَسێئے سرا بارے مبێن.


چه پولُسئے نێمگا، منِ پولُس که چه مئے رکّێنۆکێن هُدا و مئے اُمێت ایسّا مَسیهئے هُکما، ایسّا مَسیهئے کاسدے آن،


من په اے مکسدا گِچێن کنگ بوتگان که جار جنۆک و کاسِدے ببان و درکئومان ایمان و راستیئے تالیما بدئیان. من راست گوَشگا آن، درۆگ نبندگا آن.


من گِچێن کنگ بوتگان که اے وشّێن مِستاگئے جار جنۆک و کاسد و تالیم دئیۆکے ببان.


چه پولُسئے نێمگا، منِ پولُس که هُدائے هزمتکار و ایسّا مَسیهئے کاسدے آن که هُدائے گچێن کرتگێنانی ایمانا مُهتِر بکنان و آیانی راستیئے زانتا دێما ببران، هما راستی که دێم په هُداتُرسیا رهشۆنَ بیت.


چه هُدا و هُداوندێن ایسّا مَسیهئے هِزمتکار، آکوبئے نێمگا په دوازدهێن کَبیلهان که دنیایا شِنگ و شانگ اَنت. شمارا سلام سر بات.


نون دادرسیئے وهد آتکگ و اے دادرسی چه هُدائے هاندان و کَهۆلا بِنداتَ بیت. اگن دادرسی چه هُدائے هاندانا بِنداتَ بیت که ما اێن، گڑا آ مردمانی آسر و آکبت چے بیت که هُدائے وشّێن مِستاگئے نمَنّۆک اَنت؟!


چه ایسّا مَسیهئے هِزمتکار و کاسِد، شَمون پِترُسئے نێمگا، په همایان که چه مئے هُدا و رَکّێنۆک ایسّا مَسیهئے برکتا، هما پئیمێن بێبهاێن باوَرے رَستگِش که مارا رَستگ.


چه آکوبئے برات، ایسّا مَسیهئے هِزمتکار، یَهودائے نێمگا، په هما گْوانک جتگێنان که هُداێن پتا دۆست اَنت و په ایسّا مَسیهئیگی گۆن شَرّێن پهرێزے دارگ بوتگ‌اَنت.


ایسّا مَسیهئے هما اِلهام که هُدایا آییارا دات تان وتی هِزمتکاران هما چیزّان پێش بداریت که اَلّم زوتّ بئیگی اَتنت. آییا وتی پرێشتگے په وتی هِزمتکار یوهَنّایا رئوان دات تان اے اِلهام آشکار ببیت.


پرێشتگا گۆن من گوَشت: ”اے هبر پُراِهتبار و راست اَنت. و هُداوند، پئیگمبرانی روهئے هُدایا، وتی پرێشتگ دێم داتگ که آییئے هِزمتکاران اے چیزّان پێش بداریت که اَلّما زوتّ بئیگی اَنت.“


بله آییا منا گوَشت: ”نه، چۆ مکن. من هم تئیی و تئیی براتێن پئیگمبرانی ڈئولێن هِزمتکارے آن و همایانی ڈئولێنے آن که اے کتابئے هبرانی منّۆک اَنت. هُدایا پرستش بکن.“


Последвай ни:

Реклами


Реклами