بله پتا نمَنِّت، گوَشتی: ”منَ زانان، منی چُکّ! زانان. چه مسترێنا هم کئومے اَڈَّ بیت و آ هم مزنێن مردمے بیت، بله کَسترێن برات چه آییا مسترێن مردمے بیت و کَسترێنئے چُکّ و نماسگ باز کئومَ بنت.“
چه اِشان و رند، من چارت تَه بلاهێن مُچّیے که کَسّا هساب کرتَ نکرت. آ چه هر کئوم، کَبیله، راج و زبانا اَتنت و تَهت و گوَرانڈئے دێما اۆشتاتگاَتنت. آیان اسپێتێن پۆشاک گوَرا اَت و مَچّی پیشِّش دستا اَت.