8 وهدے توماری زرت چارێن سَهدار و بیست و چارێن کماش گوَرانڈئے دێما کپتنت، هر یکّێا چَنگے دستا اَت و تلاهێن دَرپِش گۆن اَت که سۆچُکیا پُرّ اَتنت. اے هُدائے پَلگارتگێن مردمانی دْوا اَتنت.
تانکه سجّهێن مردم هما ڈئولا که پتا اِزَّتَ دئینت، چُکّا هم اِزَّت بدئینت. کَسے که چُکّا اِزّتَ ندنت، پتا هم اِزّتَ ندنت، چێا که چُکّئے دێم دئیۆک پت اِنت.
پدا من چیزّے دیست، دریاێئے پئیما اَت بله چۆ شیشّگا اَت، گۆن آسا هئوار. و من دیست شیشّگی دریائے کَشا هما اۆشتاتگاَتنت که رسترئے سرا و آییئے بُت و نامئے نمبرئے سرا سۆبێن بوتگاَتنت. چَنگِش دستا اَت که هُدایا داتگاَتنت.
چه اے چارێن سَهداران هر یکّێا شش بانزُل و هر نێمگا چمّ پِر اَت، بانزُلانی چێرا هم. اے هچّ بسَّ نکننت و شپ و رۆچ گوَشگا اَنت: ”پاک اِنت، پاک اِنت، پاک اِنت، پُرواکێن هُداوندێن هُدا پاک اِنت، هما که هست بوتگ، هستاِنت و آیگی اِنت.“