Biblia Todo Logo
Онлайн Библия

- Реклами -




اِلهام 4:8 - هُدائے پاکێن کتاب، بلۆچی زبانا

8 چه اے چارێن سَهداران هر یکّێا شش بانزُل و هر نێمگا چمّ پِر اَت، بانزُلانی چێرا هم. اے هچّ بسَّ نکننت و شپ و رۆچ گوَشگا اَنت: ”پاک اِنت، پاک اِنت، پاک اِنت، پُرواکێن هُداوندێن هُدا پاک اِنت، هما که هست بوتگ، هست‌اِنت و آیگی اِنت.“

Вижте главата копие




اِلهام 4:8
42 Кръстосани препратки  

اِبراما که نئوَد و نُه سال بوت، هُداوند آییئے دێما زاهر بوت و گوَشتی: ”من پُرواکێن هُدا آن، منی راها برئو و په بێمئیاری زند بگوازێن.


هما که بُرزێن اَرشئے هُدائے پناهگاها نِشتگ، زۆراکئے ساهگا آرامَ گیپت.


او هُداوند! هُدایانی نیاما کئے تئیی پئیما اِنت؟ کئے تئیی پئیما پاکیا مَزَن‌شان اِنت؟ تئیی پُرشانێن کار سَتا کرزنت و تئو هئیران کنۆکێن کارَ کنئے.


هُدایا گوَشت: ”من هما آن که هَستان. گۆن بنی اِسراییلا بگوَش که هما که نام اِنتی ’من هما آن‘، هماییا منا شمئے کرّا راه داتگ.“


پمێشکا هُژّار بێت و یات بکنێت که تان سئے سالا، من شپ و رۆچ په شما گرێتگ و شمارا ڈاه داتگ.


براتان! شمارا مئے جُهد و زهمت الّم یات اَنت. وهدے ما شمئے کِرّا هُدائے وشّێن مِستاگئے جارا جنَگا اَتێن، ما شپ و رۆچ کار هم کرت تانکه چه شما کَسێئے سرا بارے مبێن.


وتی زند و تالیم دئیَگئے نێمگا شرّیئے سرا دلگۆش بکن و دێما برانِش کن. اگن اے کاران بکنئے، وتا هم رَکّێنئے و وتی گۆش دارۆکان هم.


تئو هُدائے هبرئے جارا بجن، وهد و ناوهد په جار جنگا تئیار بئے. مردمان هکّل کن و گۆن مزنێن سبر و اۆپار و بازێن سر و سۆجے آیانی ردیان راست کن و دلبَڈّی‌اِش بدئے.


چه یوهَنّائے نێمگا، په آسیائے دَمگئے هپتێن کِلیسایان: چه هماییئے جندئے نێمگا که هست‌اِنت، هست بوتگ و آیگی اِنت، چه هما هپتێن روهانی نێمگا که آییئے بادشاهی تَهتئے دێما اَنت و چه وپادارێن شاهد ایسّا مَسیهئے نێمگا شمارا رهمت و اێمنی سر بات. ایسّا مَسیه هما ائولی اِنت که چه مُردگان زندگ بوتگ و دنیائے بادشاهانی هاکم اِنت. شان و شئوکت و زۆر، اَبد تان اَبد هماییا سر بات که مارا دۆستَ داریت و گۆن وتی هۆنا مارا چه گناهان آزاتی کرتگ و دینی پێشوا و بادشاهیے جۆڑی کرتگ که آییئے هُداێن پتئے هِزمتا بکنێن. اَنچُش بات. آمین.


هُداوندێن هُدا گوَشیت: ”بِندات من آن و هلاسی من آن، هما که هست‌اِنت، هست بوتگ و آیگی اِنت، پُرواک، آ من آن.“


گوَشتِش: ”پُرواکێن هُداوندێن هُدا! ما تئیی شُگرا گرێن، هما که هست‌اِنت و هست بوتگ، چێا که تئو وتی مزنێن زۆر و واک دستا گپتگ و هُکمرانی بِندات کرتگ.


آیانی اَزابئے دوتّ اَبد تان اَبد چستَ بنت. هما که رستر و آییئے بُتا پرستشَ کننت یا رسترئے نامئے نشانا زورنت، آیان رۆچ و شپ هچّ آرامَ نبیت.


اے یکّ سَد و چِلّ و چار هزارێن مردم، تَهتئے دێما و چارێن سَهدار و کماشانی دێما نۆکێن سئوتے جنگا اَتنت. اَبێد چه هما یکّ سَد و چِلّ و چار هزارێنان که چه زمینا مۆکگ بوتگ‌اَتنت، دگه کَسّا اے سئوت در برتَ نکرت.


آیان هُدائے هِزمتکار موسّائے سئوت دپا اَت و گوَرانڈئے سئوت هم. گوَشگا اَتنت: ”تئیی کار مزن و هئیران کنۆک اَنت، او پُرواکێن هُداوندێن هُدا! تئیی راه په اَدل و راستی اَنت، او کئومانی بادشاه!


پدا چه چارێن سَهداران یکّێا هپتێن پرێشتگانا هپت تلاهێن دَرپ دات که چه هُدائے گَزبا پُرّ اَتنت، اَبد تان اَبد زندگێن هُدائے گَزبا.


اے هما پلیتێن روه اَنت که مۆجزه پێشَ دارنت و سجّهێن دنیائے بادشاهانی کرّا رئونت که آیان په جنْگ کنگا یکجاه بکننت، هما جنْگ که پُرواکێن هُدائے مزنێن رۆچا بیت.


و من اِشکت که کُربانجاه گوَشگا اَت: ”هئو، او پُرواکێن هُداوندێن هُدا! تئیی دادرسی راست و په اَدل اَنت.“


چه اسپ‌سوارئے دپا تێزێن زهمے در آیگا اِنت تانکه گۆن اِشیا کئومان بجنت و گۆن آسنێن اَساێا آیانی سرا هُکمرانی بکنت. آ، پُرواکێن هُدائے گَزب و هِژمئے شَرابکَشّی هئوزا لَگَت دئیگا اِنت.


پدا بیست و چارێن کماش و چارێن سَهدار دێم په چێر کپتنت. تَهتئے سرا نِشتگێن هُدااِش پرستش کرت، گوَشتِش: ”آمین. هُداوندا بنازێنێت، هَلّێلویا.“


من اِشیئے تها هچّ پرستشگاه ندیست، چێا که پُرواکێن هُداوندێن هُدا و گوَرانڈ اِشیئے پرستشگاه اَنت.


په پیلادِلپیائے کِلیسائے پرێشتگا نبشته کن: اے هبر هماییئیگ اَنت که پاک و راست اِنت، هماییئیگ که داوودئے کلیتی دستا اِنت. آ چیزّا که آ پَچ بکنت، کَسّی بند کرتَ نکنت و آ چیزّا که آ بند بکنت، کَسّی پَچ کرتَ نکنت. آ چُشَ گوَشیت:


اے تَهتئے چپّ و چاگردا بیست و چار تَهت اێر اَت و بیست و چار کماش آیانی سرا نِشتگ‌اَت. کماشان اسپێتێن پۆشاک گوَرا اَت و تلاهێن تاجِش سرا اَت.


تَهتئے دێما پوره دریاے اَت که چۆ شیشّگا اَت، چۆ بلۆرا. تَهتئے چپّ و چاگردا، نیامجینا، چار سَهدار هست‌اَت که دێما و پُشتا سَرجما چمِّش پِر اَت.


هر وهدا که سَهدار تَهتئے سرا نِشتگێنا، اَبد تان اَبد زندگێنا شان و شئوکت و شرپَ دئینت و آییئے شُگرا گرنت،


پدا من تَهتئے سرا، نیاما، چارێن سَهدار و کماشانی نیاما، گوَرانڈے دیست که اۆشتاتگ‌اَت و گوَشئیگا هِلار کنگ بوتگ‌اَت. گوَرانڈا هپت کانٹ و هپت چمّ پِر اَت. اے هُدائے هپتێن روه اَنت که سجّهێن زمینئے سرا دێم دئیگ بوتگ‌اَنت.


من دیست که گوَرانڈا چه هپتێن مُهران ائولی پَچ کرت و من اِشکت چه چارێن سَهداران یکّے گْرندئے تئوارئے پئیما گوَشگا اَت: ”بیا.“


من چه چارێن سَهدارانی درنیاما تئوارے اِشکت، گوَشگا اَت: ”کیلوے گندم په رۆچێئے مُزّا و سئے کیلو جئو په رۆچێئے مُزّا، بله رۆگن و شرابئے کیمّتا کار مدار.“


سجّهێن پرێشتگ، تَهتئے چپّ و چاگردا اۆشتاتگ‌اَتنت، کماش و چارێن سَهدارانی چپّ و چاگردا. تَهتئے دێما، دێم په چێر کپتنت و هُدااِش پرستش کرت.


همے سئوَبا، اے هُدائے تَهتئے دێما اَنت و شپ و رۆچ، آییئے پرستشگاها، آییئے هِزمتا کننت و هما که تَهتئے سرا نِشتگ اِشان ساهێلَ کنت.


Последвай ни:

Реклами


Реклами