5 هما که تَهتئے سرا نِشتگاَت، گوَشتی: ”بچار، من سجّهێن چیزّان چه نۆکسرا اڈَّ کنان.“ پدا گوَشتی: ”نبشته کن، چێا که اے هبر پُراِهتبار و راست اَنت.“
نۆکێن شراب، باید اِنت نۆکێن زِکّا مان رێچگ ببیت.
گوَشتی: ”اے چیزّان که تئو گندئے، کتابێئے تها نبشتهِش کن و په هپتێن کِلیسایان دێمِش دئے، په اِپێسُس، سَمورنا، پِرگاموم، تیاتیرَه، ساردیس، پیلادِلپیا و لئودیکیائے کِلیسایان.“
پمێشکا هرچے که تئو دیست، هرچے که انّون بئیگا اِنت و هرچے که دێمترا بیت، نبشتهِش کن.
پدا پرێشتگا منا گوَشت: ”نبشته کن: بَهتاور اَنت هما که گوَرانڈئے سورئے شاما لۆٹگ بوتگاَنت.“ پدا گوَشتی: ”اے هُدائے راستێن هبر اَنت.“
رندا من بلاهێن اسپێتێن تَهتے دیست و هما هم که تَهتئے سرا نِشتگاَت. زمین و آسمان چه آییئے دێما تتکنت و په زمین و آسمانا هچّ جاگهے پَشت نکپت.
و اگن کَسے چه کتابئے پێشگۆییئے هبران چیزّے در بکنت، هُدا چه زِندئے درچکا و چه پاکێن شهرا که اے کتابئے تها آیانی بارئوا نبشته اِنت، آییئے بهرا درَ کنت.
پرێشتگا گۆن من گوَشت: ”اے هبر پُراِهتبار و راست اَنت. و هُداوند، پئیگمبرانی روهئے هُدایا، وتی پرێشتگ دێم داتگ که آییئے هِزمتکاران اے چیزّان پێش بداریت که اَلّما زوتّ بئیگی اَنت.“
هما دمانا هُدائے روه منی دلا پُترت و من دیست تَه اَرشا تَهتے اێر اِنت و یکّے تَهتئے سرا نِشتگ.
هر وهدا که سَهدار تَهتئے سرا نِشتگێنا، اَبد تان اَبد زندگێنا شان و شئوکت و شرپَ دئینت و آییئے شُگرا گرنت،
پدا من دیست که تَهتئے سرا نِشتگێنا کتابے، بزان تومارے راستێن دستا اِنت که پُشت و دێمی نبشته اَنت و هپت مُهر جتگ.