اے یکّ سَد و چِلّ و چار هزارێن مردم، تَهتئے دێما و چارێن سَهدار و کماشانی دێما نۆکێن سئوتے جنگا اَتنت. اَبێد چه هما یکّ سَد و چِلّ و چار هزارێنان که چه زمینا مۆکگ بوتگاَتنت، دگه کَسّا اے سئوت در برتَ نکرت.
و شهر چارکُنڈ اَت، همینچک که اِشیئے دْراجی اَت همینچک پْراهی. پرێشتگا شهر گۆن لَٹّا کَدّ و کِساس کرت، سَرجمیا کِساس دو هزار و دو سَد کیلومیتر اَت. دْراجی، پْراهی و بُرزی یکّێن کَدّا اَتنت.
چه هما هپتێن پرێشتگان که چه گُڈّی هپتێن اَزابان پُرّێن هپت دَرپِش گۆن اَت، یکّے آتک و منا گوَشتی: ”اِدا بیا، من ترا بانۆرا پێشَ داران، گوَرانڈئے لۆگبانکا.“