13 آییا هۆنا مێنتگێن کباهے گوَرا اَت و نامی ”هُدائے گال“ اَت.
پهرێزکار، بێرا که گندیت، شادهیَ کنت، وتی پادان مان بدکارانی هۆنا شۆدیت.
چه اَزلا، گال هستاَت. گال گۆن هُدایا گۆن اَت و گال، هُدائے جند اَت.
گال اِنسان بوت و مئے نیاما جاگهی کرت. ما آییئے شان و شئوکت دیست، هما شان و شئوکت که پتئے یکّێن چُکّئیگ اِنت، هما چُکّ که چه رهمت و راستیا سَررێچ اِنت.
هما که چه اَزلا هستاَت، هما که ما اِشکتگ، گۆن وتی چمّان دیستگ، هما که ما چارتگ و دست پِر کرتگ، آ زِندمانئے گال اِنت.
پرچا که سئے گواه و شاهد هست:
شَرابکَشّی هئوز چه شهرا ڈنّ لَگَت دئیگ بوت و چه هئوزا هۆن در آتک. هۆن اَنچۆ باز اَت که اسپانی لگامان سر بوت و تان سئے سَد کیلومیترا چۆ آپا تتک.