18 وهدے آییئے سُچگئے دوتِّش دیست، کوکّارِش کرت و گوَشتِش: ”اے مزنێن شهرئے ڈئولێن، دگه شهرے بوتگ؟“
آیان همے اژدیا پرستش کرت چێا که رسترارا اِهتیاری داتگاَت و رسترِش پرستش کرت و گوَشتِش: ”کئے رسترئے ڈئولا اِنت؟ کئے گۆن اِشیا جنگ کرتَ کنت؟“
آیانی اَزابئے دوتّ اَبد تان اَبد چستَ بنت. هما که رستر و آییئے بُتا پرستشَ کننت یا رسترئے نامئے نشانا زورنت، آیان رۆچ و شپ هچّ آرامَ نبیت.
مزنێن شهر، بابِل سئے ٹکُّرا بهر بوت و کئومانی شهر کپتنت و هُدایا مزنێن شهر، بابِل یات اَت و وتی گَزب و هِژمئے شرابئے پیالهی آییارا دات.
گوَشنت: ”اَپسۆز، اَپسۆز، او مزنێن شهر! چێا که لیلُمێن گُد، جَمو و رُژنا سُهرێن پۆشاک گوَرا دئیگ بوتئے و گۆن تلاه و گرانبهاێن سِنگ و مُرواردا سمبهێنگ بوتئے،