4 اے هما اَنت که وتا گۆن جنێنان پلیتِش نکرتگ چێا که دست نجتگێن اَنت. هر جاگه که گوَرانڈَ رئوت، اے رَندگیریَ کننت. اے چه مردمانی نیاما مۆکگ بوتگاَنت، هُدا و گوَرانڈئے ائولی بَر و سَمر اَنت.
وتی کئومئے یاتا بکپ، که تئو چه دێرێن زمانگان په بها زرتگاتنت، که تئو مۆکِتگاَنت تان تئیی کئوم و میراس ببنت. سَهیونئے کۆهئے هئیالا بکپ که اۆدا جهمنند بوتگئے.
لهتێن سور کرتَ نکنت چێا که چه ماتئے لاپا اے ڈئولا پێدا بوتگ، لهتێن چه مردمانی دستا اَنچُش بوتگ و لهتێن په آسمانی بادشاهیا چه سور و آرۆسا سرَ گوَزیت. اگن کَسے اے هبرا سگّیت، همے ڈئولا بکنت.“
ایسّایا پدا گۆن مردمان هبر کرت، گوَشتی: ”جهانئے رُژن و نور من آن. کَسے که منی رَندگیریا کنت، آییئے راه هچبر تهارَ نبیت و آ زِندئے رُژناییئے واهندَ بیت.“
اے درۆگبند، مردمان چه سور و آرۆسا منَه و مکنَ کننت و لهتێن وراکئے نئوَرگئے هُکما دئینت، هما وراک که هُدایا جۆڑ کُرتگاَنت که باوَرمند، بزان راستیئے زانۆکِش په شُگرگُزاری بوَرنت.
اے گۆن گوَرانڈا جنْگَ کننت بله گوَرانڈ اِشان پرۆشَ دنت، چێا که آ، هُداوندانی هُداوند و بادشاهانی بادشاه اِنت و هما که گۆن آییا گۆنَ بنت، آییئے تئوار جتگێن، در چِتگێن و وپادارێن همراه اَنت.“
آ نۆکێن سئوتے جنَگا و گوَشگا اَتنت: ”تئو تومارئے زورگ و اِشیئے مُهرانی پَچ کنگئے لاهک ائے چێا که تئو هِلار کنگ بوتگئے و گۆن وتی هۆنا په هُدایا چه هر کَبیله، زبان، کئوم و راجا مردم په بها زرتگ.