2 کَسانێن کتابے دستا اَتی که پَچ اَت. اے کتاب تومارے اَت. پرێشتگا وتی راستێن پاد دریائے و چپّێن زمینئے سرا اێر کرت و
چه من بلۆٹ تان کئومان تئیی میراس بکنان و زمینئے چارێن کُنڈانی راجان تئیی سئوگات.
گۆن وتی باکمالێن کاران، مارا په اَدل و اِنساپ پسّئوَ دئیئے. او مئے رَکّێنۆکێن هُدا! زمینئے چار کُنڈ و دوردستترێن دریایانی اُمێت گۆن تئو اِنت.
ایسّایا گۆن آیان گوَشت: ”آسمان و زمینئے سجّهێن زۆر و واک منی دستا دئیگ بوتگ.
پدا من هما دریا و زمینئے سرا اۆشتاتگێن پرێشتگ دیست که وتی راستێن دستی آسمانئے نێمگا چست کرت.
من دیست که گوَرانڈا چه هپتێن مُهران ائولی پَچ کرت و من اِشکت چه چارێن سَهداران یکّے گْرندئے تئوارئے پئیما گوَشگا اَت: ”بیا.“
وهدے گوَرانڈا دومی مُهر پَچ کرت، من اِشکت دومی سَهدار گوَشگا اَت: ”بیا.“