من مَسیهئے همراهیا سَلیب کشّگ بوتان. نون اے مردم که زندگ اِنت، اے من نهآن، مَسیه اِنت که منی تها زندگ اِنت. اے جسمی زندگی که منا هستاِنت، منا هُدائے چُکّئے سرا باور کنگئے سئوَبا هستاِنت که هماییا منا دۆست داشتگ و وتی جندی په من نَدر کرتگ.
و هماییئے سئوگندی وارت که اَبد تان اَبد زندگ اِنت، هماییئے که آسمان و هرچے که آسمانان هست، زمین و هرچے که زمینا هست، دریا و هرچے که دریائے تها هست جۆڑی کرتگاَنت. گوَشتی: ”نون وهد هلاس اِنت.
من چارت تَه منی دێما شونزێن اسپے. اسپسوارئے نام ”مَرک“ اَت و مُردگانی جهان آییئے پُشتا اَت. آیان زمینئے چارِکئے سرا زۆر و واک دئیگ بوتگاَت که په زَهم، ڈُکّال و وَبا و چه زمینئے سرئے رَسترانی دستا اۆدئے مردمان بکُشنت.