5 مئے هُداوندێن هُدایا شان و شئوکت دئیێت و آییئے پادانی پدگئے دێما پرستش کنێت، که آ پاک اِنت.
مردمانی مُچّیا آییا ستا بکناتنت و کماشانی مجلسا تئوسیپ.
او هُدا! آسمانانی سربرا تئیی مزَنشانی نازێنَگ بات و سجّهێن زمینا تئیی شان و شئوکت سر بات.
تئو منی هُدا ائے، تئیی شُگرا گِران. تئو منی هُدا ائے، ترا نازێنان.
”بیاێت آییئے لۆگا رئوێن و آییئے پادانی پدگئے دێما سُجدهَ کنێن و گوَشێن:
او هُداوند! گۆن وتی زۆر و توانا اَنچش مزنشان باتئے. تئیی واک و کدرتا ستا کنێن و نازێنێن.
گۆن من هۆریگا هُداوندا مزنی بدئیێت، بیاێت که هئواریا آییئے ناما نازێنێن.
تئیی مزن و باکَمالێن ناما ستا کناتنت، هُداوند پاک اِنت.
مئے هُداوندێن هُدایا شان و شئوکت بدئیێت، آییئے پاکێن کۆهئے سرا آییا پرستش کنێت، که هُداوند، مئے هُدا پاک اِنت.
هُداوند منی زۆر و واک و منی نازێنک اِنت. هُداوند په من نجاتے بوت. منی هُدا اِنت، منَ نازێنانی. منی پتئے هُدا اِنت و من آییا سَتا و سَنا کنان.