7 آ سجّهێن مردم شرمسارَ بنت که بُت سُجدهَ کننت، هما که ناهودگێن بتانی پُشتا پهرَ بندنت. او سجّهێن ”هُدایان“! آییا سُجده کنێت.
نه بُرزێن آسمانئے چیزّێئے شِکلا په وت بُت اَڈّ بکن، نه زمینئے سرئے چیزّێئے شِکلا، نه زمینئے چێرئے آپانی تهئے چیزّێئے شِکلا. په وت هچّ بُتێن هُدا اَڈّ مکن.
کَرّوبیانی دێم گۆن یکدومیا ببیت و چمِّش گۆن سرپۆشا. بانزُلِش بُرزادیا پَچ ببنت و سرپۆشا ساهێل بکننت.
په آیان پَدَّر بوتگ که وهدے هبرا اَتنت وتی هِزمتا نکنگا اَتنت، شمئے هِزمتا کنگا اَتنت. نون گۆن پاکێن روهئے زۆرا دگه مردمان اے وشّێن مِستاگ په شما رسێنتگ، هما پاکێن روه که چه آسمانا دێم دئیگ بوتگ. په اے وشّێن مِستاگئے زانگا پرێشتگ هم دلمانگ اَنت.