گۆن بُرزێن تئوارێا گوَشتی: ”هُدائے بیمّا دلا بدارێت و آییا شان و شئوکت بدئیێت چێا که آییئے دادرسیئے ساهت آتکگ و رَستگ. هماییا پرستش بکنێت که آسمان و زمین، دریا و آپی چَمّگی جۆڑ کرتگاَنت.“
چه اے چیزّان و رند من اَنچێن مزنێن تئوارے اِشکت، گوَشئیگا آسمانا سکّێن بلاهێن مُچّیێئے تئوار اَت، گوَشگا اَتنت: ”هُداوندا بنازێنێت، هَلّێلویا. رَکّێنگ و شئوکت و زۆر مئے هُدائیگ اَنت،
پدا من اَنچێن تئوار اِشکت که چۆ مزنێن مُچّی و بازێن آپ و تْرندێن گْرندانی تئوارا اَتنت که گوَشتِش: ”هُداوندا بنازێنێت، هَلّێلویا. چێا که مئے پُرواکێن هُداوندێن هُدا هُکمرانیَ کنت.
آ نۆکێن سئوتے جنَگا و گوَشگا اَتنت: ”تئو تومارئے زورگ و اِشیئے مُهرانی پَچ کنگئے لاهک ائے چێا که تئو هِلار کنگ بوتگئے و گۆن وتی هۆنا په هُدایا چه هر کَبیله، زبان، کئوم و راجا مردم په بها زرتگ.