8 ”وتی دلان آ پئیما سَرکَش مکنێت که کئوما مِریبایا کرت، که کئوما آ رۆچی مَسَّهئے گیابانا کرت.
مردم گۆن موسّایا اَڑِتنت، گوَشتِش: ”مارا آپ بدئے که بوَرێن.“ موسّایا گوَشت: ”چێا گۆن من اَڑگا اێت؟ چێا هُداوندا چَکّاسێت؟“
آییا آ جاگهئے نام مَسَّه و مِریبَه کرت، چێا که اۆدا اِسراییلی اَڑِتنت و هُداوندِش هم چکّاست و گوَشتِش: ”بارێن هُداوند گۆن ما گۆن اِنت یا نه؟“
وهدے پِرئونا دیست که چه اے کَهرا جان چُٹِّت، هما پئیما که هُداوندا گۆن موسّایا گوَشتگاَت، پِرئونا وتی دل سِنگ کرت و موسّا و هارونئے هبری گۆش نداشتنت.
بله وهدے آییئے دل پُرکِبر و اَرواه چه گُروناکیا پُرّ بوت، چه بادشاهی تَهتا اێر گێجگ و شان و شئوکتی پَچ گرَگ بوت.
بله چه آیان لهتێن سَرکش و یاگی بوت و آییئے هبرِش نزُرت و مردمانی دێما ”اے راهِش“ بَد و رَدَ گوَشت. پمێشکا پولُسا وتا چه آیان یکّ کِرّا داشت. مریدی زرتنت و هر رۆچ مان تیرانوس نامێن مردێئے تالارا گپّ و تْرانا اَت.
بله تئو گۆن وتی ناپشۆمان و سِنگێن دلا، په کَهر و گَزبئے رۆچا په وت کَهر و گَزب اَمبارَ کنئے، هما رۆچا که هُدائے آدلێن دادرسی زاهرَ بیت.
شما اے سجّهێن چیزّان سرپد بوتگێت و زانێت، بله لۆٹان شمارا تَهتال پرّێنان که هُداوندا یکّ برے وتی کئوم چه مِسرا رَکّێنت، بله آ که بێباور اَتنت رندترا گار و بێگواهی کرتنت.