20 چُشێن بےانساپێن هاکمے گۆن تئو یک و تِپاک بوتَ کنت که گۆن وتی هُکم و کانونان نااِنساپیَ کاریت؟
بله هُدا گۆن بدکارا چُشَ گوَشیت: ”ترا چِه هکّ اِنت که منی شَریَتئے رهبندانی هبرا بکنئے یا منی اَهد و پئیمانئے بارئوا چیزّے بگوَشئے؟
او پُرزۆرێن مرد! چیا بدیئے سرا پهرَ کنئے؟ هُدائے مِهر دایمی اِنت.
اِنّه، وتی دلا بےاَدلیَ سازێت و شمئے دست زمینا پِتنه پادَ کننت.
هُدا، وتی هُدایی بارگاها برجم اِنت، ”هُدایانی“ دیوانا دادرسیَ کنت.
بله پَریسی و مزنێن دینی پێشوایان هُکم داتگاَت: ”هرکَس که زانت ایسّا کجا اِنت، مارا هال بدنت.“ آیانی دلا اَت که ایسّایا دَزگیر بکننت.
ایسّااِش چه کئیاپائے کِرّا رومئے والیئے کلاتا برت. اے وهدا سُهب ماهلّه اَت و یَهودی والیئے کلاتا نشُتنت که ناپاک مبنت و سَرگوَزئے ائییدئے ورگا وارت بکننت.
آییئے پت و ماتا چه یَهودیان تُرست، پمێشکا اے ڈئولا پَسّئوِش دات. یَهودیان چه پێسرا شئور کرتگاَت که هرکَس باوَر بکنت و بگوَشیت که ایسّا، مَسیه اِنت، آییا چه کَنیسَها درَ کنێن.