19 او هُداوند! پاد آ و مئیل که انسان بالادست ببیت، بِلّ که تئیی درگاها کئومانی شئور و هُکم بُرّگ ببیت.
مَردا گوَشت: ”چه اِد و رند تئو آکوب گوَشگَ نبئے، تئیی نام اِسراییلَ بیت، چێا که تئو گۆن هُدایا و گۆن مردمان مِڑِتگئے و سردَست بوتگئے.“
او هُداوند! پاد آ. او هُدا! وتی دستا شهار. بزّگێنان مشمۆش.
که چه راجان بێر بگرنت و کئومان سزا بدئینت،
او هُداوند! پاد آ. او منی هُدا! منا برَکّێن. تئو ائے که منی دژمنانی دێما شهماتَ جنئے و بدکارانی دپ و دنتانانَ پرۆشئے.
او هُداوند! آگاه بئے. په چے واب ائے؟ جاه جن و مارا تان اَبد یله مکن.
پاد آ و مئے مَدَتا بیا، وتی مِهرئے سئوَبا مارا بمۆک و برَکّێن.
او هُداوند! گۆن وتی هِژما جاه بجن و منی دژمنانی گَزبئے دێما پاد آ! آگاه بئے، او منی هُدا! تئو ائے که دادرسیئے جارِت جتگ!
وتی گَزبا هما کئومانی سرا بگوار که ترا پجّاهَ نئیارنت و هما مُلکانی سرا که تئیی ناما نگِرنت،
اِپراییم، بِنیامین و مَنَسّیئے دێما، وتی واک و تاگتا بُرز کن و په مئے رَکّێنگا بیا.
چه اسپسوارئے دپا تێزێن زهمے در آیگا اِنت تانکه گۆن اِشیا کئومان بجنت و گۆن آسنێن اَساێا آیانی سرا هُکمرانی بکنت. آ، پُرواکێن هُدائے گَزب و هِژمئے شَرابکَشّی هئوزا لَگَت دئیگا اِنت.