16 هُداوندا وتا گۆن وتی اَدل و اِنساپا پجّارێنتگ، بدکار چه وتی کرتگێن کاران وت داما کپنت. زِگر... اۆشت...
بدکارانی سرا اَنگَر و گۆکُرتَ گوارێنیت، آیانی جام و پیالهئے بَهر، سۆچاک و لوارێن گوات اِنت.
آیان که منا اَنگِرّ کرتگ، آیانی لُنٹانی بدی، آیانی جندئے سرا بکَپات.
او هُداوند! منی دپئے هبر و دلئے پگر و هئیال تئیی دلا بننداتنت، تئو که منی تلار و پُشت و پناه ائے.
چه تئیی دادرسیا یَهودائے مێتگ شادمان باتنت و سَهیونئے کۆه شادان.
او هُداوند! منی گپّان گۆش بدار، منی نالگان دلگۆش کن.
آییئے پتنه وتی سرا کپیت و پَساتی هم سرا لگّیت.
گۆن دهتارێن تمبورگ و چنگئے زێملا وشّ اِنت.
وهدے پِرئون آیانی نزّیکّا رَست، اِسراییلیان چمّ چست کرتنت و مِسریاِش دیستنت که آیانی رَندا کپتگاَتنت. اِسراییلیان سکّ تُرست و هُداوندئے کرّا پِریاتِش کرت.
وهدے اِسراییلیان هُداوندئے زۆرمَندێن دست دیست که مِسریانی هلاپا چِستی کرتگاَت، چه هُداوندا تُرستِش و هُداوندئے جند و هُداوندئے هِزمتکار موسّائے سرا باوَرِش کرت.
من، پِرئونئے دلا سِنگَ کنان و آ اِسراییلیانی رَندا کپیت. پِرئون و آییئے سجّهێن پئوج منی شان و شئوکتئے سئوَبسازَ بنت. گڑا مِسریَ زاننت که من هُداوند آن.“ اِسراییلیان همۆدا اُرد کرت که هُداوندا گوَشتگاَت.
وهدے وتی دستا مِسرئے هِلاپا چِستَ کنان و بنی اِسراییلا چه مِسریانی نیاما کشّان، نون مِسریَ زاننت که من هُداوند آن.“
پدا بادشاه داریوشا په سجّهێن کئوم، راج و هر زبانئے مردمان که تێوَگێن سرزمینا جهمنند اَتنت، نبشته کرت: ”شما گێشا گێشتر اێمِن باتێت.