15 کئوم، وتی هما کۆتکگێن کَلّا کپتگاَنت، آیانی پاد هما داما بند گپتگ و پَسّتگاَنت که وتِش چێر کرتگاَت.
شُگرگزاریئے کُربانیگ بکناتنت و گۆن شادمانیئے سئوتان آییئے کارانی کسّها بیاراتنت.
هُداوندا نازێنان، که مُدام منی سرا مهربان بوتگ.
نون زانتُن که هُداوند وتی رۆگن پِر مُشتگێنا رَکّێنیت و چه وتی پاکێن آسمانا آییا پَسّئوَ دنت، گۆن وتی راستێن دستئے رَکّێنۆکێن واک و تاگتا.
اَناگت تباهیاِش چَکّا کپات و وتی چێر گێتکگێن داما کپاتنت، کپات و گار و گُمسار باتنت.
گڑا منی اَرواه هُداوندئے بارگاها شادهیَ کنت و په وتی رکّگا لزّتَ بارت.
بله آیانی زَهم، وتی جندئے دلا نندیت و کمانِشَ پرُشنت.
منی پادانی دێما دامِش چێر کرت و اَرواهُن سرشکون بوت. راهئے سرا چاتِش کۆتک، بله وت اۆدا شکون بوتنت. اۆشت...
هُدا، آیانی گناهان همایانی جندئے سرا پرَ ترّێنیت و آیان، آیانی جندئے بدێن کارانی تها گار و گُمسارَ کنت. هئو، مئے هُداوند آیان گار و تباهَ کنت.