او هُداوند! په وتی سجّهێن اَدل و اِنساپا بچار و وتی هِژم و گَزبا چه وتی شهر اورشَلیما، چه وتی پاکێن کۆها بٹگلێن. مئے گناه و مئے پیرێنانی رَدکاریانی سئوَبا، سجّهێن همساهگێن کئوم اورشَلیما و تئیی کئوما کَلاگَ بندنت.
بله اے کارا گۆن نرمی و په سنگینی بکنێت. وتی جَبین و وجدانا پاک و ساپ بدارێت، تانکه شمارا بد و رَد گوَشگئے وهدا، آ مردم گۆن شمئے نێکێن مَسیهی کِردارئے گِندگا چه وتی زاه و زَکَتان پَشَل و شرمندگ ببنت.