11 مُردگ، کبرا تئیی مِهرئے جارا جننت؟ مُردگانی جهانا تئیی وپاداریئے کِسّهانَ کارنت؟
بله تئو، او هُدا، بدکاران جُهلترێن کَلّا دئورَ دئیئے، هۆنوار و پرێبکارێن مردم وتی رۆچانی نێما هم زندگَ نماننت، بله من تئیی سرا تئوکلَ کنان.
چه نالگان دَم برتگان، هر شپ گندلان چه گرێوگا مێنان و تَهتا گۆن ارسان ترَّ کنان.
په راستی آیان لَکُشانکێن جاهانَ پِرّێنئے، گار و گُمساریئے چاتا دئورَ دئیئے.
چه تنکێن دروازگا بپُترێت. چێا که پْراهێن دروازگ و پْراهێن راه، گاری و بێگواهیئے نێمگا بارت و بازێنے هما راها زوریت.
گڑا چے؟ هرچُنت هُدایا وتی کَهر و گَزب پێش دارگ و وتی واک و کدرت پَدّر کنگ لۆٹت، بله اَنگت آییئے اِهتیارا اَت، گۆن مزنێن اۆپارے آ مردمان بسگّیت که کَهر و گَزبئے چێرا اَتنت و گار و گُمسار بئیگئے لاهک.
بله مردمانی نیاما درۆگێن نبی هم هستاَت، هما دابا که شمئے نیاما درۆگێن استاد ودیَ بنت که چێراَندری بێران کنۆکێن باوَران رئواجَ دئینت، تنتنا وتی هُداوندا هم نمَنّنت که آیی گۆن وتی هۆنا بها زرتنت. آ گۆن تێزێن گار و بێگواهیێا دُچارَ کپنت.