زَبور 88:1 - هُدائے پاکێن کتاب، بلۆچی زبانا

¹ او هُداوند! او منی رَکّێنۆکێن هُدا! شپ و رۆچ تئیی بارگاها دْوا و پریاتَ کنان.

زَبور 88:1 Кръстосани препратки

پێدایش 49:18

او هُداوند! وداریگ آن که تئو برَکّێنئے.

زَبور 140:7

او هُداوند، منی مُهکمێن هُداوند و رکّێنۆک! جنْگئے رۆچا تئو منی سرئے نِگهپانی کرت.

زَبور 22:2

او منی هُدا! سجّهێن رۆچا پریاتَ کنان و تئو پَسّئوے ندئیئے، سجّهێن شپا هم، بله آرامَ نگِران.

زَبور 24:5

آ چه هُداوندا برکتَ گیپت و چه وتی رَکّێنۆکێن هُدایا، اَدل و اِنساپ.

زَبور 27:1

هُداوند منی رُژن و رَکّێنۆک اِنت، چه کئیا بترسان؟ هُداوند منی زِندئے کلات اِنت، چه کئیا بیمّے ببیت؟

زَبور 27:9

دێما چه من چێر مدئے، وتی هزمتکارا گۆن هِژم پِر مترّێن، تئو که منی مَدَتکار بوتگئے. او منی رَکّێنۆکێن هُدا! منا دئور مدئے و یله مکن.

زَبور 42:1

آسکئے پئیما که په کئورئے آپان زهیروار اِنت، همے پئیما، او منی هُدا، منی اَرواه تئیی زهیران اِنت.

زَبور 51:14

او هُدا! او منی رَکّێنۆکێن هُدا! منا چه هۆن و کۆشئے گناها برَکّێن و زبانُن تئیی اَدل و راستیا نازێنیت.

زَبور 53:1

نادان وتی دلا گوَشیت: ”هُداے نێست.“ اے پَلیتّ اَنت و کارِش بَژناک، نێک‌کارے نێست.

زَبور 62:7

منی نجات و اِزّت گۆن هُدایا اِنت، هما منی مُهرێن تلار اِنت، منی پناهگاه اِنت.

زَبور 65:5

گۆن وتی باکمالێن کاران، مارا په اَدل و اِنساپ پسّئوَ دئیئے. او مئے رَکّێنۆکێن هُدا! زمینئے چار کُنڈ و دوردست‌ترێن دریایانی اُمێت گۆن تئو اِنت.

زَبور 68:19

هُداوندا ستا بات، مئے رَکّێنۆکێن هُدایا که هر رۆچ مئے بارانَ سگّیت. اۆشت...

زَبور 79:9

او مئے رَکّێنۆکێن هُدا! مارا مَدَت کن، وتی نامئے شان و شئوکتئے سئوَبا، په وتی نامئیگی مارا برَکّێن و مئے گناهان ببَکش.

زَبور 86:3

او هُداوند! منی سرا رهم کن، که سجّهێن رۆچا ترا تئوارَ کنان.

لوکا 1:47

منی روه گَلا بال اِنت، که هُدا منی رَکّێنۆک اِنت.

لوکا 18:7

نون بارێن هُدا گۆن وتی گچێن کرتگێنان، که شپ و رۆچ گۆن آییا په وتی هَکّا پریاتَ کننت، هَکَّ نکنت؟ په آیانی هَکرَسیا دێرَ کنت؟

لوکا 2:30

چێا که من گۆن وتی چمّان چه تئیی نێمگا اے نِجات و رَکّێنگ دیستگ

لوکا 2:37

بله رَندا جنۆزام بوت. نون آییئے اُمر هشتاد و چار سال اَت و آییا چه مزنێن پرستشگاها ڈَنّ، پاد اێرَ نکرت. شپ و رۆچ، هُدایا سَنا و سَتا کنان، وتی وهد په دْوا و رۆچگَ گوازێنت.

په تِسالونیکیان پولُسئے ائولی کاگد 3:10

ما شپ و رۆچ چه دلئے جهلانکیا دْوا کنێن که شمارا پدا بگِندێن و هر چیزّے که شمئے ایمانئے تها کَمّ اِنت، آییا سرجم بکنێن.

په تیموتاووسا پولُسئے دومی کاگد 1:3

من شپ و رۆچ که وتی دْوایانی تها مُدام ترا یاتَ کنان، هُدائے شُگرا گِران، هما هُدا که من گۆن پاکێن زمیرێا آییئے پَرستِش و هزمتا کنان، اَنچۆ که منی پت و پیرُکان کُرتگ.

په تیتوسا پولُسئے کاگد 2:10

چه آیانی مالان هچّ چیزّ مدُزّنت و شَرّێن اَمانَتدار ببنت تانکه هما تالیم که مئے رکّێنۆکێن هُدائے بارئوا اِنت، آ تالیما په مردمان دِلکَشّ بکننت.