6 مارا پدا زندَ نبَکشئے که تئیی کئوم تئیی بارگاها شادهی بکنت؟
هرچُنت که سَکّی و سۆریانی تها گَردان، بله تئو منا زندگَ دارئے. تئو منی دژمنانی هِژمئے هلاپا وتی دستا شهارئے و گۆن وتی راستێن دستا منا رَکّێنئے.
اِسراییل په وتی اَڈّ کنۆکا شادهی بکنات، سَهیونئے چُکّ په وتی بادشاها گَل باتنت.
کَسے چه سَهیونا بیایات و اِسراییلا برَکّێنات. وهدے هُدا وشبهتیا په وتی کئوما پِرَ ترّێنیت، آکوب گَل و بالَ بیت و اِسراییل شادهیَ کنت.
هرچُنت تئو منا بازێن سکّی و سۆری پێش داشتگ، بله پدا منی زندا بۆدێنئے. هئو، نۆکسرا منا چه زمینئے جُهلانکیا بُرزادَ کارئے.
او هُدا! چیا مارا تان اَبد یله داتگِت؟ په چے تئیی هِژمئے آس په تئیی چَراگاهئے پسان رۆک اِنت؟
آییئے مِهر په مدامی هلاس بوتگ و کئولی په سجّهێن نسلان زئوال؟
گڑا ما وتی دێما چه تئو نترّێنێن، مارا زِند ببَکش که تئیی ناما بگرێن.
بامگواهان، مارا گۆن وتی مِهرا سێر کن، تانکه سجّهێن اُمرا سئوت بجنێن و شادهی بکنێن.