10 مِهر و وپاداری یکدگرا دُچارَ کپنت، اَدل و اێمنی یکدومیا چُکّنت.
که هُداوند نێک اِنت و مِهری اَبدمان، آییئے وپاداری نَسلانی نَسل برجاهَ مانیت.
کۆه په کئوما آبادی بیاراتنت، جُمپ و تُمپ، پهرێزکاریئے سَمَرا.
اَدل و اِنساپ تئیی بادشاهیئے بُنیاد اَنت، مِهر و وپاداری تئیی همراهیا، دێما گام جَنان اَنت.
”شان و شئوکت بُرزێن اَرشئے هُدایا بات و زمینئے سرا سُهل و اێمنی په هما مردمان بات که هُدا چه آیان وشّ و وَشنۆد اِنت.“
اے راست اِنت که شَریَت چه موسّائے وسیلها بَکشگ بوتگ، بله رهمت و راستی چه ایسّا مَسیهئے وسیلها آتک.
نون که باورمندیئے سئوَبا پاک و پَلگار زانگ بوتگێن، چه مئے هُداوند ایسّا مَسیهئے راها مئیگ و هُدائے نیاما سُهل و وشّانی برجاه دارگ بوتگ.
تانکه، هما پئیما که گناها چه مَرکئے راها بادشاهی کرت، رهمت هم چه پاکی و پَلگاریا بادشاهی بکنت و چه مئے هُداوند ایسّا مَسیهئے راها مارا دێم په نمیرانێن زِندا ببارت.