7 تئو سکّیانی ساهتان پریات کرت و من ترا رَکّێنت، من گْرندان اَندێم اتان و ترا پَسّئو دات، مِریبائے آپانی کرّا ترا چکّاستُن. اۆشت...
سکّی و سۆریانی رۆچا منا بلۆٹ، من ترا نجاتَ دئیان و تئو منا شان و شئوکتَ دئیئے.“
وهدے پِرئون آیانی نزّیکّا رَست، اِسراییلیان چمّ چست کرتنت و مِسریاِش دیستنت که آیانی رَندا کپتگاَتنت. اِسراییلیان سکّ تُرست و هُداوندئے کرّا پِریاتِش کرت.
شپئے چارُمی پاسا هُداوندا چه آس و جمبرئے مِنُکئے تها مِسرئے پئوج چارِت و سَربَتَگ و سَرگَردان کرت.
کرنائے تئوار که بُرزتر بئیان بوت، موسّایا هبر کرت و هُدایا په بُرزتئواری پسّئو دات.
ماه و سال گوَستنت و همے نیاما مِسرئے بادشاه مُرت. اِسراییلی چه وتی گُلامیا نالَگ و پِریاتا اَتنت. آیانی اے نالَگ و پِریات بُرزاد شت و هُدایا سر بوتنت.
”من تئیی هُداوندێن هُدا آن، هما که ترا چه مِسرا در کرت و آورت، چه هما مُلکا که اۆدا گُلام اَتئے.
پمێشکا منی اے پئیگاما اِسراییلیان سَر کن: ’من هُداوند آن. من شمارا چه مِسریانی بیگاریا کشّان و چه گُلامیا آزاتَ کنان. دستا شهارَ دئیان، مِسریان گرانێن سِزا دئیان و شمارا مۆکان.