6 ”بارُن چه آییئے کۆپگا دور کرت و دست چه گرانێن سَپتا آزات کرتنت.“
وهدے اِسراییل چه مِسرا در آتک، آکوبئے هاندان، چه درامَدێن زبانێئے مردمانی نیاما،
همۆدا که کبیلهَ رئونت، هُداوندئے کبیله که هُداوندئے ناما بنازێننت هما اَهد و کَرارئے هسابا که اِسراییلا دئیگ بوتگ.
تُرے گواش و آهُرّانی تها واب ببئے کپۆدرانی بال نُگرهپۆشَ بنت و پُٹِش تِلاهرنگ.
هِشت و بَتانَهئے اَڈّ کنگِشَ پرماتنت و ڈگارانی سرا هر دابێن گرانێن کارِشَ گپتنت و آیانی زندگیاِش اَزاب کرت. سجّهێن کارِش په بێرَهمی پرماتنت.
پمێشکا منی اے پئیگاما اِسراییلیان سَر کن: ’من هُداوند آن. من شمارا چه مِسریانی بیگاریا کشّان و چه گُلامیا آزاتَ کنان. دستا شهارَ دئیان، مِسریان گرانێن سِزا دئیان و شمارا مۆکان.
منی جُگا بَڈّا کنێت، چه من هێل بگرێت، که من نَرمدل و بێکِبر آن. گڑا شمارا آرام و آسودگیَ رَسیت.