2 اِپراییم، بِنیامین و مَنَسّیئے دێما، وتی واک و تاگتا بُرز کن و په مئے رَکّێنگا بیا.
آگاه بئے و په منی دادرسیا جاه بجن. او منی هُدا، او منی هُداوند! په منی هکّا.
هُدا چه سَهیونا که زێباییئے کمال اِنت، وتی نورا دْرپشانَ کنت.
بله آ اَنگت مهربان اَت و آیانی گناهی بَکشِتنت و سجّهێنی نکُشتنت. رند په رندا وتی هِژمیَ داشت و وتی سجّهێن گزبی درشانَ نکرت.
هُداوند بادشاهیَ کنت، کئوم بِلَرزاتنت، آ، کَرّوبیانی نیاما، وتی بادشاهی تهتا نِشتگ، زمین بِلَرزات.
من همۆدا تئیی دێما زاهِرَ بان و گۆن تئو هبرَ کنان، چه سرپۆشئے بُرزا، چه شاهدیئے پێتیئے سرئے دوێن کَرّوبیانی نیاما اِسراییلیانی بارئوا هر پرمانے که هست، ترا گوَشانِش گۆن.