3 اِشانی هۆنِش آپئے پئیما سجّهێن اورشَلیما رێتکگ، کَسّ نمنت که مُردگان کَبر بکنت.
گوَشنت: ”انچش که یکّے زمینا ننگارَ کنت و دِرّیت، مئے هڈّ، مُردگانی جهانئے دپا شنگ و شانگ بوتگاَنت.“
چیا درکئوم بگوَشنت: ”اِشانی هُدا کجا اِنت؟“ مئے چمّانی دێما کئوم بگنداتنت که تئو وتی هزمتکارانی رِتکگێن هۆنانی بێرا گِرئے.
گڑا چه هابیلا بگر تان بَرَکیائے چُکّ زَکَریایا، که شما مزنێن پرستشگاه و کُربانجاهئے نیاما کُشت، اے سجّهێن پهرێزکارانی هۆن که جهانا رێچگ بوتگ، شمئے گردنا بیت.
اَنچُش که نِبیسگ بوتگ: تئیی سئوَبا سجّهێن رۆچا گۆن مَرکا دێم په دێم اێن و کُربانیگێن پَسانی پئیما هساب آرگَ بێن.
تان سئے و نێم رۆچا چه هر کئوم، کَبیله، زبان و راجا مردم اِشانی جۆنانَ چارنت بله کَبر و کَپن کنگِشَ نئیلنت.
اِشان تئیی پَلگارتگێن مردم و پئیگمبرانی هۆن رێتکگ، پمێشکا تئو اِشانا هۆن په نۆشگا داتگ. اے همِشیئے لاهک اَنت.“
نون من دیست که جنێن چه هُدائے پَلگارتگێنانی و ایسّائے شاهدانی هۆنئے نۆشگا نِشه و مَلار اَت. من که دیست، سکّ هئیران و هَبَکّه منتان.
پئیگمبر و هُدائے پَلگارتگێن مردم و هرکَس که دنیائے تها کُشگ بوتگ، آیانی هۆن اے شهرئے تها در کپت.“