1 او هُدا! کئومان تئیی میراس گِپتگ، تئیی پاکێن پرستشگاهِش پلیت کرتگ و اورشَلیم، وئیران.
هما پُرواک، هُداوندێن هُدا هبرَ کنت و زمینا گوانکَ جنت، چه رۆدراتکا تان رۆنندا.
چه اِدا و رند، آیی چه مێشانی شپانکیا در کرت و وتی کئوم، آکوبئے شپانکی کرت، وتی میراس، اِسراییلئے.
او هُداوند، تئو وتی مهلوکا مُلکا کارئے و وتی میراسئے کۆهئے سرا نادێنئے، هما جاگها که تئو په وتی نِندگا اَڈّ کرتگ، هما پاکێن جاگه که تئیی دستان تئیار کرتگ، او هُداوند!
دژمن آیان زَهمانی دپا دئینت و بازێنێا بندیگ و سجّهێن دنیائے تها دَرانڈێهَ کننت. اورشَلیم، درکئومانی پادانی لگتمالَ بیت، تان آ وهدا که درکئومانی وهد و باریگَ کُٹّیت و هلاسَ بیت.
بله پرستشگاهئے ڈنّی پێشگاها یله کن، کَدّ و کِساسی مکن چێا که اے درکئومان دئیگ بوتگ. آ، پاکێن شهرا تان چِلّ و دو ماها لگتمالَ کننت.