8 وتی پت و پیرێنانی پئیما مبنت، سَرکش و مانمئیاتک که دلِش گۆن هُدایا نبست و اَرواهِش گۆن هُدایا وپادار نهاَت.
آ وهدا که مئے پت و پیرک مِسرا اَتنت، تئیی هئیران کنۆکێن کارانی نێمگا دلگۆشِش نکرت و تئیی سجّهێن مهربانیاِش شَمُشتنت، دریائے کِرّا سرکشیاِش کرت، سُهرزِرئے کِرّا.
هُدا بێکَسان په لۆگ و جاهَ کنت و بندیگان، آزات و آباد، بله سرکش، هُشکێن زمینێا نندۆکَ بنت.
دلِش گۆن آییا وپادار نهاَت و آییئے بستگێن اَهدِش نداشت.
گیابانا چینچک رندا چه هُدایا سرکشیاِش کرت، اۆدا آاِش گَمیگ کرت.
بله اَنگت آیان بُرزێن اَرشئے هُدا چکّاست و آییئے هلاپا سرکشیاِشَ کرت، آییئے هُکمِشَ نمنّت.
بچار، من اے مهلوک دیستگ. اے ناپَرمان و وَتسَرێن کئومے.
هما مُلکا برئو که اۆدا شیر و بێنَگئے جۆ تَچگا اَنت. بله من گۆن تئو همراهَ نبان، چۆ مبیت که راها ترا تباه و برباد بکنان، چێا که تئو ناپَرمان و وَتسرێن کئومے ائے.“
چێا که هُداوندا گۆن موسّایا گوَشتگاَت: ”اِسراییلیان بگوَش: ’تئو ناپَرمان و وَتسرێن کئومے ائے. من اگن په دمانێا هم گۆن تئو همراه ببان، بلکێن ترا تباه و برباد بکنان. نون وتی سَهت و زێوَران کَشّ. منَ چاران که گۆن تئو چے بکنان.‘“
گوَشتی: ”او هُداوند! اگن تئیی چمّان منا کَدر و اِزّتے هست، گڑا تئوِ هُداوند مئے همراه بئے. بِلّ تُرے اے ناپَرمان وَتسَرێن کئومے، بله تئو مئے رَدکاری و گناهان ببَکش و مارا وتی میراس کن.“
وهدے آ اۆدا رَست و هُدائے رهمتی دیست، گَل بوت و مردمی دِلبڈّی داتنت که په دل هُداوندئے وپادار و مَنّۆک ببنت.
او سَرکش و مانمئیاتکێن مردمان! شمئے دل و گۆش سُنّت کنگ نبوتگاَنت. وتی پت و پیرێنانی ڈئولا، شما هم مُدام هُدائے پاکێن روهئے هِلاپا اۆشتێت.