7 تانکه آ هم هُدائے سرا تئوکل بکننت و هُدائے کاران مشَمۆشنت و آییئے هُکمان بمنّنت.
هُداوندا بنازێن، او منی اَرواه! آییئے هچّ نێکیا مشمۆش،
که آییئے رهبندانی رَندگیریا بکننت و آییئے شَریَتئے هُکمانی سرا کار بکننت. هُداوندا بنازێنێت، هَلّێلویا.
آییئے کرتگێن باکَمالێن کاران یات کنێت، آییئے مۆجزه و داتگێن هُکمان،
بَهتاور هما اِنت آکوبئے هُدا آییئے کُمکّ اِنت، هما که اُمێتی وتی هُداوندێن هُدائے سرا اِنت،
بَهتاور هما اِنت که هُداوندئے سرا تئوکلَ کنت و دێما گۆن پُرکبرێنانَ نکنت، گۆن همایان که درۆگێن هُدایانی رَندگیریا گُمراه اَنت.
او منی اَرواه! په اێمنی تهنا هُدائے رهچار بئے، چیا که منی اُمێت گۆن هماییا اِنت.
هُداوندَ گوَشیت: ”آ که منا دۆستَ داریت آییا نجاتَ دئیان و هماییئے پُشت و پناهَ بان که منی ناما زانت.
چه آییئے وَسیلها، شمارا هُدائے سرا باور هست، هما هُدائے سرا که مَسیهی چه مُردگان زِندگ کرت و شان و شئوکتی دات. پمێشکا، شما هُدائے سرا باوَرَ کنێت و چه هماییا اُمێتوار اێت.
هُدادۆستی همِش اِنت که هُدائے هُکمان کار ببندێن و آییئے هُکم گرانێن بارے هم نهاِنت.
اِدا هُدائے پَلگارتگێنان سبر و اۆپار پکار اِنت، همایان که هُدائے هُکمانی سرا کارَ کننت و په ایسّایا وتی ایمانئے سرا مُهرَ اۆشتنت.“