نه آیانی زهمانی زۆر اَت که مُلکِش گپت نه که باسک و بازووان سۆبێن کرتنت. اے تئیی راستێن دست اَت، تئیی باسک و چِهرگئے رُژن، چیا که آیانی سرا مهربان اتئے.
او هُداوند، تئو وتی مهلوکا مُلکا کارئے و وتی میراسئے کۆهئے سرا نادێنئے، هما جاگها که تئو په وتی نِندگا اَڈّ کرتگ، هما پاکێن جاگه که تئیی دستان تئیار کرتگ، او هُداوند!