8 آییئے مِهر په مدامی هلاس بوتگ و کئولی په سجّهێن نسلان زئوال؟
تان کدێن منی پگر و اندێشگ منا آزار بدئینت، هر رۆچ دلُن گَمیگ؟ تان کدێن دژمن منی سرا بالادست ببیت؟
او هُدا! چیا مارا تان اَبد یله داتگِت؟ په چے تئیی هِژمئے آس په تئیی چَراگاهئے پسان رۆک اِنت؟
مارا پدا زندَ نبَکشئے که تئیی کئوم تئیی بارگاها شادهی بکنت؟
چُش نهاِنت که هُدائے هبرا پرۆش وارتگ. چێا که هر بنی اِسراییلیے، اِسراییلی نهاِنت.
لهتێن مردم گمانَ کنت و گوَشیت که هُداوندا وتی پِر ترّگ و آیگئے کئول و واده مهتل داشتگ، بله چُش نهاِنت. راستێن هبر اِش اِنت که هُداوند گۆن شما سبر و اۆپارَ کنت، وهد و مۆهَ دنت که گُنهکار پتئوبه بکننت، چێا که نلۆٹیت کَسّے گار و بێگواه ببیت.