18 تئیی گْرندئے تئوار دَنز و گواتانی تها اَت، تئیی نورا جهان رۆشنا کرت، زمین لرزت و جُمبِت.
آپ چه تئیی نِهِرّان جِستنت، چه تئیی گْرندانی تئوارا بالِش کرت،
آییا وتی تیر شانتنت و دژمن شنگ و شانگ کرتنت، گْرۆکی دئور دات و سرگردانی کرتنت.
دریائے آپراه گِندگ بوتنت و دنیائے بُنیات پدّر، چه تئیی نِهرّ و هکّلان چه تئیی پۆنزئے ترندێن گواتا، او هُداوند!
نون زمین چَنڈت و جُمب و جۆشا لَگّت، کۆهانی بێه و بُنیات هم لرزتنت، چیا که آ هِژم گپتگاَت.
آییئے گْرۆک جهانا رۆشنا کنت، زمینَ گندیت و لرزیت.
چۆ بوت که سئیمی رۆچئے سُهبا گْرند و گِرۆک بوت و کۆهئے سرا بَزێن جمبرے زاهر بوت و کرنائے اَنچێن ترُندێن تئوارے چِست بوت که اُردگاهئے سجّهێن مردم چه تُرسا لَرزِتنت.
سینائے کۆه دوتّێا مان پۆشتگاَت، چێا که هُداوند آسێئے تها کۆهئے سرا اێر آتکگاَت و اے آسئے دوتّ چۆ کورَهئے دوتّا چِست اَتنت و سَرجمێن کۆه سکّ لرزگا اَت.
هما وهدا مزنێن پرستشگاهئے پرده، بُرزادا بگر تان جَهلاد، دِرت و دو بهر بوت، زمین لَرزت و تَلار ترَکِّت و کپ بوتنت،
یکّ اَناگت مزنێن زمینچَنڈے بوت، چێا که هُداوندئے پرێشتگے چه آسمانا اێر آتک، ڈۆکی لێٹێنت و آییئے سرا نِشت.
پدا هُدائے پرستشگاه اَرشا پَچ کنگ بوت و هُدائے اَهد و کَرارئے پێتی، آییئے پرستشگاهئے تها گِندگ بوت. گِرۆکی شَهم، بُرزێن تئوار و گْرند اَتنت، زمینچَنڈ و سکّ باز ترۆنگل بوت.
چه اے چیزّان و رَند من دگه پرێشتگے دیست که چه آسمانا اێر آیگا اَت. آییا مزنێن اِهتیارے گۆن اَت و زمین چه آییئے شان و شئوکتا رُژنا بوت.
رندا من بلاهێن اسپێتێن تَهتے دیست و هما هم که تَهتئے سرا نِشتگاَت. زمین و آسمان چه آییئے دێما تتکنت و په زمین و آسمانا هچّ جاگهے پَشت نکپت.