3 وتی گامان دێم په وتی همے مُدامیگێن وئیرانگان بترّێن، چیا که دژمنا هر چیزّ بێران کرتگ که تئیی پاکێن جاگها بوتگ.
او هُداوند! آگاه بئے. په چے واب ائے؟ جاه جن و مارا تان اَبد یله مکن.
پاد آ و مئے مَدَتا بیا، وتی مِهرئے سئوَبا مارا بمۆک و برَکّێن.
او هُدا! کئومان تئیی میراس گِپتگ، تئیی پاکێن پرستشگاهِش پلیت کرتگ و اورشَلیم، وئیران.
آییئے پئوج جاهَ جنت، مزنێن پرستشگاها، هما مُهرێن کلاتا پلیتَ کنت، هر رۆچیگێن کُربانیگان بندَ کنت و ’پلیت و بێران کنۆکێن بَژّناکا‘ همۆدا اێرَ کنت.
او مئے هُدا! نون وتی هِزمتکارئے دْوا و پریاتا گۆش دار. په وَتیگی بچار و وتی وئیرانێن پرستشگاهئے نێمگا وتی دێما رُژنا کن، او هُداوند!
یکّے کئیت و گۆن بازێنێا تان هپتگێا مُهکمێن اَهدے کنت، بله هپتگئے نیاما کُربانیگ و هئیراتان بندَ کنت. پلیتی و بَژّناکیئے بانزلئے سرا بێران کنۆکے کئیت، تان وهدے که هما آکبت که په آییا گیشّێنگ بوتگ، آییئے سرا کپیت.“
مردمی تالیم داتنت و گوَشتی: ”زانا، هُدائے کتابا نبیسگ نبوتگ: منی لۆگ سجّهێن کئومانی دْوا و پرستشئے جاگه ببیت، بله شما دُزّبازارے کرتگ.“
دژمن آیان زَهمانی دپا دئینت و بازێنێا بندیگ و سجّهێن دنیائے تها دَرانڈێهَ کننت. اورشَلیم، درکئومانی پادانی لگتمالَ بیت، تان آ وهدا که درکئومانی وهد و باریگَ کُٹّیت و هلاسَ بیت.
بله پرستشگاهئے ڈنّی پێشگاها یله کن، کَدّ و کِساسی مکن چێا که اے درکئومان دئیگ بوتگ. آ، پاکێن شهرا تان چِلّ و دو ماها لگتمالَ کننت.