22 او هُدا! جاه جن و وتی هکّئے دێمپانیا بکن، یاتا بکپ که نازانت سجّهێن رۆچا چِه پئیما تئیی سرا کندنت.
آگاه بئے و په منی دادرسیا جاه بجن. او منی هُدا، او منی هُداوند! په منی هکّا.
نادان وتی دلا گوَشیت: ”هُداے نێست.“ اے پَلیتّ اَنت و کارِش بَژناک، نێککارے نێست.
او هُداوند! یاتا بکپ که دژمن چِه پئیما مسکرا کننت و نازانتێن مردم تئیی ناما چِه پئیما بَد و رَدَ گوَشنت.