4 چیا که آیان تان مرکا دردے پِر نێست و وشّ و سێرلاپ اَنت.
آ وتی سِنگێن دلان مُهرَ کننت و آیانی زبان پُرکِبر و گُروناکێن هبرَ کنت.
هُداوندا! منا چه اے پئیمێن مردمانی دستا آزات کن، چه اے دنیائے مردمان که نسیبِش تهنا همے دنیا اِنت و بسّ، که لاپانِش چه وتی هزانگا سێرَ کنئے، چُکِّش بازَ بنت و آیانی پَشت کپتگێن چیزّ په چُکّانِشَ رسیت.
وهدے آ گریب مُرت، پرێشتگان آ زرت و اِبراهێمئے کِرّا برت. هَزگارێن مرد هم مُرت و مردمان کَبر و کَپن کرت.