27 په راستی آ که چه تئو دور اَنت گار و گُمسارَ بنت و همایان بێرانَ کنئے که گۆن تئو بێوَپا اَنت.
گۆن وتی کاران وتا ناپاک و گۆن وتی کِردان وتا سیهکارِشَ کرت.
رکّگ چه بدکاران دور اِنت که آ تئیی هُکمانی شۆهازا نهاَنت.
هبردار! گۆن آ مُلکئے مردمان هچّ پئیمێن اَهد و پئیمان مبند. وهدے آ وتی بُتێن هُدایان سُجدهَ کننت و په آیان کُربانیگَ کننت، شمارا هم داوَتَ دئینت و شما آیانی کُربانیگانَ ورێت و
او زِنهکاران! نزانێت که دنیائے دۆستی، هُدائے دُژمنی اِنت؟ هرکَس که دنیائے دۆستیئے رندا اِنت، وتا هُدائے دژمنَ جۆڑێنیت.