18 په راستی آیان لَکُشانکێن جاهانَ پِرّێنئے، گار و گُمساریئے چاتا دئورَ دئیئے.
راهِش تهارۆک و لَکُشانک بات و هُداوندئے پرێشتگ آیانی پدا بکپات،
بله بدکار گارَ بنت، هُداوندئے دژمن چَراگاهئے سبزگانی پئیما گار. هئو! زیانَ بنت، دوتّئے پئیما زیان.
تُرے بٹَگلیت، زمینا نکپیت، چیا که هُداوند آییئے نگهپان اِنت.
بله تئو، او هُدا، بدکاران جُهلترێن کَلّا دئورَ دئیئے، هۆنوار و پرێبکارێن مردم وتی رۆچانی نێما هم زندگَ نماننت، بله من تئیی سرا تئوکلَ کنان.
هرچُنت که بدکار چۆ کاها برُدنت و رَدکار بسبزَنت، بله تان اَبد تباهَ بنت.
بله تئو، او هُداوند، تان اَبد بُرزێن اَرشئے هُدا ائے.
هُدا، آیانی گناهان همایانی جندئے سرا پرَ ترّێنیت و آیان، آیانی جندئے بدێن کارانی تها گار و گُمسارَ کنت. هئو، مئے هُداوند آیان گار و تباهَ کنت.
اِشانی سزا اِشَ بیت که اَبدی تَباهیے اِشانی چَکّا کپیت و هما رۆچا چه هُداوندئے بارگاها و چه آییئے زۆرئے شان و شئوکتا زِبهرَ بنت