لۆگا شتنت و نُنُّکِش آییئے مات مَریمئے گوَران دیست. گڑا کۆنڈان کپتنت و چُکِّش پرستش کرت، وتی تُهپه و ٹێکیانی هُکّه و زباددانِش پَچ کرتنت و سُهر و سۆچَگی و مُرِّش په نُنُّکا سئوگات کرتنت.
ایسّائے پێشرُمب و پدرُمبێن مردم، کوکّار کنانا گوَشگا اَتنت: ”هوشیانا، او داوود بادشاهئے چُکّ! مبارک بات هما که په هُداوندئے ناما کئیت، هوشیانا، بُرزین اَرشا.“
تانکه سجّهێن مردم هما ڈئولا که پتا اِزَّتَ دئینت، چُکّا هم اِزَّت بدئینت. کَسے که چُکّا اِزّتَ ندنت، پتا هم اِزّتَ ندنت، چێا که چُکّئے دێم دئیۆک پت اِنت.