چێا که ایسّائے وشّێن مِستاگئے تها هما پاکی و پَلگاری پَدّرَ بیت که چه هُدائے نێمگا اِنت، هما پاکی و پَلگاری که چه اَزل تان اَبد ایمانئے سرا اۆشتاتگ، اَنچُش که نِبیسگ بوتگ: ”هما که چه ایمانئے راها پاک و پَلگار اِنت، زِندگَ مانیت“.
چه آ پاکی و پَلگاریا ناسَهیگ و ناسَرپد اَتنت که چه هُدائے نێمگا اِنت و وتی جندئے پاکی و پَلگاریئے جۆڑێنگئے جُهدا اَتنت، پمێشکا وتا آ پاکی و پَلگاریئے دستا نداتگِش که چه هُدائے نێمگا اِنت.
گۆن هماییا هئوار ببان. منا آ پهرێزکاری مبات که چه شَریَتئے راها رسیت، هما پاکی و پَلگاری منا برسات که چه مَسیهئے سرا باور کنگا رسیت، هما پَلگاری که چه هُدایا رسیت، چه ایمانئے راها.