4 بله آ که تئیی شۆهازا اَنت، سجّهێن تئیی درگاها شادهی کنات و گَل و بال باتنت، آ که تئیی داتگێن نجاتِش دۆستَ بیت، مُدام بگوَشاتنت: ”هُداوند مَزنشان اِنت.“
آ که واهگِش منی بێمئیاری اِنت شادمان باتنت و شادهیئے گوانکا بُرز کناتنت، مُدام بگوَشاتنت: ”هُداوند مزن اِنت که چه وتی هزمتکارئے سلامتیا گَلَ بیت.“
بله آ که تئیی شۆهازا اَنت سجّهێن تئیی بارگاها شادهی کنات و گَل و بال باتنت، آ که تئیی رَکّێنۆکێن مَدَتِش دۆست اِنت، مُدام بگوَشاتنت: ”هُداوند مزن اِنت.“
بله آ سجّهێن که تئیی باهۆٹ و مئیارَ بنت، شادمانی بکننت، دایما ساز و زێمل بجننت. آیان وتی ساهگئے چێرا نگهپانی بکن، تان هرکَس که تئیی نامئے دۆستدار اِنت گۆن تئیی ناما شادان ببیت.
او پهرێزکاران! هُداوندئے بارگاها شادهی کنێت و آییئے پاکێن ناما بنازێنێت.
شمارا راستێنَ گوَشان، شما اَرسَ رێچێت و پُرسیگَ بێت، بله جهان گَلَ بیت. شما گمیگَ بێت، بله شمئے اے گَم شادمانیے تها بدلَ بیت.