4 اگن په دۆستێا بدیاُن کرتگ، یا که دژمنے بێمئیارا پُلتگ،
اَنگت چه شهرا دور نَشتگاَتنت که ایسُّپا گۆن پێشکارا گوَشت: ”زوتّ کن و رندااِش کپ. وهدے رسێنتنت، بگوَشِش: ’شما نێکیئے بدَلا چێا بدی کرت؟
واجه! چه ما هرکَسئے کِرّا دُزّیئے مال در آتک، آییئے سِزا مَرک اِنت و ما اے دگرانی سِزا همِش اِنت که تئیی گُلامَ بێن.“
منی نێکیانی بدلا گۆن من بدیَ کننت و مِهرئے بدلا نَپرت.
منی بْراهُندگا وتی دست دۆستانی هلاپا شهارت و وتی کئولی پرۆشت.
بله پولُسا تئوار کرت و گوَشت: ”وتا تاوان مدئے، ما سجّهێن وتی جاگها اێن.“