3 او هُداوند، منی هُدا! اگن من چُشێن کارے کرتگ و دستُن گناهێا مێن اِنت،
بازێن نَرێن گۆکێا منی چپّ و چاگرد گپتگ، باشانئے سرڈگارئے زۆراورێن گۆکان منا اَنگِرّ کرتگ،
منی اَرواها چه زَهم و شمشیرا برَکّێن و منی زندگیا چه کُچکانی زُلم و زۆراکیا.
بچار که چِه پئیما په منی کۆشا کمینِش کرتگ. او هُداوند! زۆراکێن مرد منی هِلاپا یکجاه بوتگاَنت، منا هچ گناه و مئیارے هم نێست.
اگن بدیے منی دلا بوتێن هُداوندا منی هبر گۆش نداشتگاَت.