2 اگن نه، آ منا شێرانی پئیما دِرّنت، چُنڈ چُنڈَ کننت و منا رَکّێنۆکے نبیت.
شێرئے پئیما وتی کمینا ودارَ کنت، ودارَ کنت و نِزۆر و ناتوانان وتی پنجگا کاریت، پنجگا کاریت و داما دئورَ دنت.
من هُداوندئے مئیار و باهۆٹ آن، گڑا شما منا چِه پئیما گوَشێت: ”مُرگے ببئے و وتی کۆها بال کن.
او هُدا! منا په شَرّی بدار، که تئیی مئیار و باهۆٹ بوتگان.
آ شێرێئے پئیما اَنت که په شکارا شُدیگ اِنت، ورناێن شێرێئے پئیما که کمینا نِشتگ،
وتی پْراهێن دپِش په من پَرُّپتگ، گُرّۆک و دِرّۆکێن شێرانی پئیما.
وتی دلگۆشا گۆن من بدار و منا زوتّ برَکّێن. په من پناهئے تلارے بئے و په منی رَکّێنگا مُهرێن کلاتے.
بله وهدے ٹگلُن وارت پَست و لگۆر گۆن مزنێن شادهیے مُچّ بوتنت، منی هلاپا وهدے من سهیگ نهاتان، آ منا درّان اتنت و بسِّشَ نکرت.
”او هُدا شمشتگێنان! اے هبرا نشان کنێت، اگن نه، شمارا چُنڈ چنڈَ کنان و کَس شمارا رَکّێنتَ نکنت.
منا چه بدکاران برَکّێن و چه هۆنیگان نجات بدئے.
بله هُداوند منی کَشا اۆشتات و منا زۆر و واکی دات، تانکه من سَرجمیا پئیگامئے جارا بجنان و سجّهێن درکئوم بشکُننت. اے پئیما من چه شێرئے دپا رَکّتان.
گران و سنگین و هُژّار ببێت، چێا که شمئے دژمن، شئیتان، چۆ شێرا گُرّان اِنت و شۆهازا اِنت که کجا شکارے برسیتی تان بدِرّیت و اێری ببارت.