13 آییا کُشۆکێن سِلاه تئیار کرتگ و وتی تیران آچشێنَ کنت.
چیا که هئو، بدکار کمانا کَشّنت و تیرِش زِها داتگ، که مان تهارۆکیا نێکدلان بجننت.
وتی گِرۆکان شنگ کن که دژمن شنگ و شانگ ببنت، وتی تیران شان و سَرگَردانِش کن.
آییا وتی تیر شانتنت و دژمن شنگ و شانگ کرتنت، گْرۆکی دئور دات و سرگردانی کرتنت.
تئیی تیر تێز اَنت و بادشاهئے دژمنانی دلا نندنت، کئوم تئیی پادانی چێرا کپنت.
چیا که وتی زبانا زهمانی پئیما تێزَ کننت و وتی تهلێن هبران تیرئے پئیما کارَ بندنت
بله هُدا آیان تیرَ جنت و اناگت ٹَپّیگَ بنت.
هُدا آدِل اِنت، آ مردم که په شما جنجالَ سازنت، هُدا وت آیانی زندا جنجال پێدا کنت و
اِشان تئیی پَلگارتگێن مردم و پئیگمبرانی هۆن رێتکگ، پمێشکا تئو اِشانا هۆن په نۆشگا داتگ. اے همِشیئے لاهک اَنت.“
زار زارا گرێوگ و گوَشگا اَتنت: ”او پاک و راستێن هُداوند! تان کدێن دادرسیَ نکنئے و مئے هۆنئے بێرا چه زمینئے سرا نِشتگێنانَ نگرئے؟“