12 اگن انسان پشۆمان مبیت، وتی زَهما تێزَ کنت و وتی کمانا کشّیت و تئیارَ کنت.
چه تئیی دستا چُشێن کارے مبات که پهرێزکارا گۆن بدکارا هۆر بکُشئے و پهرێزکار و بَدکارا یکّێن چمّا بِچارئے. سجّهێن جهانئے دادرس په هَکّ و اِنساپ کارَ نکنت؟“
بله هُداوند آدل اِنت، بدکارانی زمزیلی سِستنت و منا آزاتی کرت.“
او مئے رَکّێنۆکێن هُدا! گۆن ما وشّان بئے و وتی گَزبا چه ما دور کن.
کَئومِت هَکّل داتگاَنت، بدکار تباه و برباد کرتگاَنت و آیانی نام اَبد تان اَبد گار و بێگواه کرتگ.
نون تَپَر تئیار اِنت که درچکان چه بُنا بگُڈّیت و هر درچکے که شَرّێن بَرَ نئیاریت، گُڈّگ و آسا دئور دئیگَ بیت.
نون چه وتی گناهان پشۆمان ببێت و تئوبه بکنێت و دێم په هُدایا واتَرّ بکنێت تانکه شمئے گناه و مئیار شۆدگ ببنت،