2 جُهلانکێن پوجگلان مێن بوتگان، جاگهے که پادَ نهاۆشتیت. جُهلانکێن آپانی تها کپتگان و هار و لَهڑان منا اَنگِرّ کرتگ.
پمێشکا، تان وهد و مۆه اِنت، هر هُدادۆست تئیی گوَرا دْوا بکنت، وهدے هارێن آپ چستَ بنت، هچ پئیما په آییا سر بوتَ نکننت.
منا چه جُهلانکێن کَلّێا در آورتی، چه گِل و گنداپا، منی پادی تلارێئے سرا اۆشتارێنت و گامی مُهر کرتنت.
هئور بوت، هار و هیرّۆپ آتک، پورّ و سْیَهگواتان گۆن آ لۆگا ڈیکّ وارت، بله لۆگ نکپت، چێا که آییئے بُنرِد تَلارئے سرا اێر کنگ بوتگاَت.