33 هماییا که آسمانان شَهسواریَ کنت، کوَهنێن آسمانان، هماییا که وتی آوازا بُرزَ کنت، تْرند و پُرواکێن آوازا.
زمین، تئو چه اَزلا جۆڑ کرتگ و آسمان تئیی دستانی کار اِنت.
وتی بُرزی لۆگانی مِنُکان آپانی سرا اۆشتارێنئے. جمبران وتی اَرّابه جۆڑَ کنئے و گواتئے بانزُلان سوار ائے.
کَرّوبیێئے بانزُلانی سرا نِشتگاَت و گواتئے بانزُلانی سرا بال اَت.
کئوم شۆرشَ کننت و هکومت سرشکونَ بنت، آ وتی تئوارا بُرزَ کنت و زمین آپَ بیت.
او زمینئے سجّهێن مردمان! په هُدایا شادهیئے گوانکا بجنێت.
آییئے نامئے مزنیا نازێنێت و آییئے شان و شئوکتا ستا کنێت.
په هُدایا سئوت بجنێت و آییئے ناما نازێنێت، په آییا که جمبران سوار اِنت ستا و سنائے تئوارا بُرز کنێت. آییئے نام هُداوند اِنت، آییئے بارگاها شادهی کنێت.
تئیی بادشاهی تهت چه اَزل بَرجَم اِنت و تئو چه اَزل هستئے.
پدا اِشان بُرزێن تئوارے اِشکت که چه آسمانا گۆن اِشان گوَشگا اَت: ”اِدا، بُرزاد بیاێت.“ اِشانی دژمن چارگا اَتنت و اے، جمبرێئے تها بُرزاد آسمانا شتنت.
هپتمی پرێشتگا وتی کَرنا جَت. آسمانا بُرزێن تئوار اَتنت که گوَشگا اَتنت: ”دنیائے بادشاهی مئے هُداوند و آییئے مَسیهئے بادشاهی جۆڑ بوتگ و آ اَبد تان اَبد بادشاهیَ کنت.“
پدا هُدائے پرستشگاه اَرشا پَچ کنگ بوت و هُدائے اَهد و کَرارئے پێتی، آییئے پرستشگاهئے تها گِندگ بوت. گِرۆکی شَهم، بُرزێن تئوار و گْرند اَتنت، زمینچَنڈ و سکّ باز ترۆنگل بوت.